-----------قصيدة\عازف ع الربابه-----------------------------------
عازف ع الربابه وبغنى
يأغاوى فن اسمع فنى
عجبى على صبيه
ماشيه فى ساعة عصريه
شافها شاب حليوه وجدع قالها رايحه فين استنى
ده صوت خلخالك خطف قلبى وراح منى
بنت مين أنتى يابنت عمى
قالتلو انا بنت راجل معاه من المال فدان
واللى يقرب منه يبقى زيو كمان
لا انت معاك مهرى ولامعاك أطيان
قالها لامال ولا اطيان مينفعش واحد من الجدعان
يحمى عرضك ويصونك ولا ده مش انسان
قالتلو راح زمن الجدعان ده زمن العز والسلطه مش زمن الغلبان
قالها بكره تشوفى بعينك القفير يغنى برضى ربه
وبدل الواحده مليون واحده تحبه
وعمره قليل الاصل لايصاحبه ولا يعرف يسبه
والدنيا مهما تميل عليه مش هيحتاج فيها لعبده
روحى بعزك ومالك وحتى رنة خلخالك
راحت نظرتى الحلوه فى جمالك
بلاش تفتخرى وتتعالى ربى وربك هو العالى
لو الدنيا زى زى مانتى بتقولى مكنشى ده حالى
كنت دوست على ناسى وبقيت فى العلالى
بس انا اصيل وابن الاصول غالى
اتأرى الغنى يابنت الناس أعمى ومش بيشوف
وبيجرح قلوب الغلابه من غير كسوف
ويلم عليه لمه ويقول تعالى وشوف
نسى انه مش من مقامى وجاى يتكلم
لو مش عارف مقامه يروح يتعلم
عجبى يادنيا العجب
لا الفقر مذله ولا الغنى للسعاده سبب
ده الحب لو بالمال مكنشى شغال البال
اصله بيتولد فى القلوب بألف حكايه وموال
-----وعجبى---- ------بقلم\ سالم الشاعر
ليست هناك تعليقات:
إرسال تعليق